پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

حمید رسایی، نماینده تهران، در واکنش به اظهارات روز گذشته محمدجواد ظریف، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «توجیهات امروز ظریف برای گرفتن ویزای شینگن آلمان و سفر مکرر به اروپا را شنیدید؟ برای جور کردن این بهانه چقدر فکر کردید. سال ۹۸ برای سفر به فرانسه هم از همین بهانه‌ها را آوردید؟ هیچوقت هم که توضیح ندادید. از زبان جان بولتون، تلاش مکرون برای ملاقات پنهانی ظریف با ترامپ را بشنوید.» . در این میان، مجید تفرشی، تاریخ نگار و فعال سیاسی در پاسخ به رسایی نوشت: «جناب رسایی، می‌شود از طرف خانواده‌ام ازحضرت‌عالی خواهش کنم، وقتی از پشت مجلس، کوچه شهید پورزرگری در خیابان ایران، ورود ممنوع رانندگی می‌فرمایید و با اعتراض رانندگانی که در مسیر قانونی حرکت می‌کنند مواجه می‌شوید، فحاشی نکرده و با رانندگان دعوا نفرمایید؟» .

یکی از ابزارهای تاریخ مصرف گذشته سیاسی در گام دوم انقلاب، گروه تراشی ها و صداسازی های ابزاری برای تحت تاثیر قراردادن افراد، ساختارها و رویه ها و حتی سازمان ها و قوای سه گانه است. گروه تراشی هایی که غالبا با ماموریت های خاص و توسط افرادی خاص طراحی و پیاده سازی شده و یار گیری های آن نیز از بین اشخاصی با مشخصات ویژه صورت پذیرفته است. آسیب شناسی این جریانات نشان می دهد که در گام دوم انقلاب، تاریخ مصرف چنین حرکات و برنامه هایی گذشته و کج کارکردی اعضای این نوع گروه ها ، صدمات و هزینه های زیادی را بر کشور وارد نموده و تحمیل کرده است. افرادی عموما گوش- دهنی با صدایی بلند و تابع قاعده بازی فشاربیاور-تصرف کن- توجیه نما . گروه هایی که بدلیل آسیب های نادیده در زمان تاسیس و نظارت های کم اهمیت پنداشته شده در زمان فعالیت آنان، با عدم تعادل ها ، التقاط ها ، تضاد اعتقادی، سطحی نگری و رفتار پوسته ای دست و پنجه نرم می کنند و بنوعی تبدیل به عامل آسیب زننده شده اند. در تاریخ اسلام نیز می توان به مصادیقی از این نوع گروه ها برخورد کرد. بعنوان مثال، خوارج و تعصبات پوسته ای و قشری نگری دینی شان، آنها را در برابر علی زمان قرار داد. در متن حاضر، علی صوفی با نگاهی تحلیلی و البته محافظه کارانه و تابعیت از نوعی مبهم گویی نسبتا عامدانه، اقدام به تبیین مخاطرات حضور این نوع گروه ها و هزینه های ایجاد شکاف انها در جامعه می کند.

عرصه خیابان عرصه‌ای است که طبق قانون اساسی و طبق عرف اکثر کشورها می‌تواند برای جریان‌های مختلف برای بیان نظرشان استفاده شود. اصل 27 قانون اساسی ناظر به همین موضوع است ولی با توجه به اینکه برخی جریانات تندرو و رانتخوار سیاسی معمولا در پی آشوب و به هم‌زدن شرایط نرمال بوده و معمولا ید طولانی در ایجاد خشونت دارند جریان‌های مدنی تلاش می کنند حتی‌المقدور وارد این عرصه نشوند، اما طبیعی است که اگر بخواهند از این مسیر و ظرفیت استفاده کنند ،نهادهایی که طی این مدت کاری به کار تندروها نداشتند دیگر حق ندارند بیایند انتقاد کنند که چرا جریان‌های منتقد به فکر استفاده از ظرفیت خیابان هستند.با افزایش فشار رادیکال‌ها و اعضای جبهه پایداری علیه دولت، بسیاری از ایرانیان در شبکه‌های اجتماعی این پرسش را مطرح کردند که چرا رادیکال‌ها بدون اخذ مجوز امکان برگزاری هر نوع تجمع، توهین و افترایی به عالی‌ترین مقامات کشور را دارند، اما طیف‌های میانه‌رو و اصلاح‌طلب، به‌رغم درخواست‌های مکرر از این امکان محروم هستند؟ چند روز پیش، بسیاری از چهره‌های سیاسی نسبت به این نوع برخورد‌های دوگانه و توهین به مقامات دولتی به‌خصوص ظریف واکنش نشان داده و خواستار ورود نهاد‌های مسئول به موضوع شدند.

دوم آبان امسال بود که جمع محدودی با حضور حسین الله کرم، عضو هیئت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی و عضو شناخته‌شده انصارحزب‌الله در اعتراض به پیگیری رفع فیلترینگ از سوی دولت چهاردهم مقابل مرکز ملی فضای مجازی تجمع کردند. از حاشیه آن تجمع ویدیویی بیرون آمد که نشان می‌داد جوانی با لباس شناخته‌شده مورد استفاده در اردو‌های جهادی، خواستار حذف پهنای باند سکو‌های جهانی شد. این نقطه آغاز شهرت جوان ناشناس بود.

آن چه جواد ظریف با عنوان آرزو‌ها و امکان‌ها گفته است همه آن چیزی است که باید می‌گفت. آن‌ها که اندکی اهل خواندن و فهم و درنگ و تامل اند، خوب می‌دانند معنی این سخنان را و اگر نبود بیم کج فهمی‌ها و نافهمی‌ها در این روزگار تنگ حوصله، به گمانم حتی نیاز به تفصیل هم نبود، اما جواد ظریف برای اتمام حجت و پاسخ به تاریخ، خود را موظف دانست جزئیات را نیز توضیح دهد. تا هم دوستان بدانند چه بر سر تاریخ این سرزمین رفته است و هم دشمنان بدانند سکوت همیشه علامت چیزی در چنته نداشتن نیست و بهتر است بی پروایی را از حد نگذرانند و پای در هر بیشه‌ای مگذارند که شاید پلنگ خفته باشد.